Sivas’ta yasaklı maddeyle mücadele her zamankinden daha önemli bir hale gelmiş durumda. Bu zehir yıllarca nasıl sokaklara kadar indi? Kimler bu maddeleri toplu halde getirip pazarladı da meydan bu kadar boş kaldı?
Bugün geldiğimiz noktada, maalesef yasaklı maddeler ilkokul yaşlarına kadar inmiş görülüyor.Sivas Yarı Açık Cezaevinde iki gün misafir olduğumda 10 kişilik koğuşlarda 5, 6, 7 gencin Sivaslı yasak madde den cezalı olduğunu gördüm. Diğer koğuşlarda da manzara aynıydı. Bu gençlerin önemli bir kısmı kullanım, küçük satış ya da özenti nedeniyle oradaydı. Bu durum bize şunu gösteriyor:
Asıl hedef, bu maddeleri şehre sokan, dağıtan, pazarlayan büyük yapılar olmalıdır. Küçük kullanıcı ya da gençler sonuçtur; asıl sebep, bu zehri Sivas’a getirenlerdir.Gençlerimiz TV’de, sosyal medyada lüks hayatlara özeniyor. Her genç daha iyi yaşamak, daha çok kazanmak ister; bu onların doğal hakkı. Ama bu özenti, kötü niyetli kişilerin elinde bir tuzağa dönüşüyor. Yoksulluğun arttığı bugünlerde gençlerimiz daha da savunmasız kalıyor.Peki biz ne yapabiliriz?
Bu mücadele sadece emniyetin omuzlarında kalırsa eksik kalır. Tüm Sivas’ın; STK’ların, derneklerin, vakıfların, mahalle büyüklerinin ve sıradan vatandaşların bu davaya sahip çıkması gerekir.
Bu bir reklam kampanyası değil, bir şehir seferberliği meselesidir.
• Gençlere rol model olmak
• Aileleri bilinçlendirmek
• Okullarda doğru yönlendirme
• Sosyal projeler, spor ve kültürel faaliyetlerMahalle dayanışması
• Tehlikeli alanların takibi ve ihbar mekanizmasının güçlendirilmesi
Bunların hepsi, emniyetimizin mücadelesine en büyük katkıdır.
Sivas zaten ekonomik zorluklarla boğuşurken gençlerimizi kaybetmeye hiç tahammülümüz yok.
Giden, gittiğine üzülüyor; kalan da sahipsiz kaldığını hissediyor.
Bu şehir bizim.
Biz Sivas’ız.
Tüm hemşehrilerime selam ve saygılarımla.