Kemal Sarıkartal


ESKİ YARA


Sabırsızdı yürüyüşün 
Bakışlarında ayrılık hasreti 
İçimdeki eski bir yara 
Sızlayan eski bir yara 
Okul yıllarımdan kalan 
Hüzünlü türkülere sürdüğüm 
Yozgat sürmelisi 

Kederliydi yürüyüşün 
Ardından esen acı rüzgâr 
Çantanamı koydun 
Sevdamı 
Kalbime hiç uğramamış gibi
Ezik
Yorgun 

Kimsesizliğe benzeyen yolculuğun 
Ve 
Ayrılık 
Ve
Ardından akan şu essiz bulutlar. 
         ----------

MAVİ ve YEŞİL 

Neftalin kokan evlerdeyim
Çaltepe ; Kırmızı, yeşil, sarı 
Çocukluk elbiselerin gibi 
Biraz gelincik
Biraz papatya 

Divane pınarı dingin 
Serçeler eğilmiş gamzelerini öpüyor 
Ekin hışırtılarının arasında 
Sıcak ellerin 
Terli avuçların 
Biraz Kenger
Biraz Kangal 

Odalar sessiz 
Yokluğundan Bozlaklar yükseliyor 
Biraz Hacı Taşan 
Biraz Neşet Ertaş 
Kendimi bırakıyorum 
Yılları yorulmuş türkülere 
Yeşiller; Hallacı Mansur 
Maviler sonsuza kadar Mevlana ...
       -------------
DESENLER 

Akşam ,akşam 
Mahzun bakışların takılır 
Gözlerime ;
Öyle duru,öyle suskun 
Sonra ; 
Menşure Yalçın Saraçoğlu ;
Desenleri düşer gecelerime 
Yitik zaman gecesinde 
Rengarenk düşlerimde 
Sen olursun ! 
Ve 
Sen düşlerimden gidersin 
Gecenin yalnızlığı vurur içimi 
Desenler  kaybolur.
       -----------------
HASRET MAKAMI

Denizler ötesindeki 
Düşlerimi yırttım 
Masalsı uykularımda 
Sarıp sarmaladım içime rüyalarımı 
Geçmeyen saatler 
Hep aşkına kuruldu 
Sana yolculuk etmeme izin ver 
Hasret makamı bitmesin .
          ---------------

HÜZNÜN DOKUSU 

İçimdeki adrese
Acılarımı gönderdim 
Ninemim; El emeği kilimlerine uzandım 
Hüzün koydum, kalaylı tabaklarına 

Kemal SARIKARTAL 
Şair Yazar 

YAZARLAR