Az yemekli,bol ekmekli bir odada yaşarken
Lastik ayakkabılarla yollara düştüler
Dertlerini böle,böle kara tren de öyküler anlatarak
Kaderleri aynı,kederleri aynı idi
Doyduk, Pakize, Elifkız
Gün doğduğunda,köksaldığı toprağına sığamayan
Gün batımında,Tarsus'ta öpülen yalnızlıklar
Koygun türkülerle, gurbete hapsoluş
Bitmeyen göçün, kalp acıtan hikayesi
Doyduk, Pakize, Elifkız
Göç;dün, evelsi gün, hem yarin
Teneke mahallesinin,kargılı odalarında
Umutlar, hayeller, trajedilerle, yok oluş
Çaresiz, yalnız, eksik ve kırgın yürekler
Doyduk, Pakize, Elifkız
20 çocuğun rızkı için, varsıl evlerinde
Temizlikçi, çamaşırcı, bulaşıkçı idiler
Azarlandılar, horlandılar
Yoksulluk,bizim alınyazımız dediler.
Yılmadılar
Hep garip,kendilerini yalnız hissettiler el kapılarında
Doyduk, Pakize, Elifkız
Ömrün çoğunu,yalnız yaşadılar, kocadan yetim
Sarılmaları eksik kaldı
Zamana sığamadılar
Ani vedalarda,umutları ağır yaralı kaldı
Yaşıyorlardı, eski hatıraları sessizce
Tüttürülmüş karanlıkta son kor parçasıydılar
Günlerine, bitmez geceleri kattılar
Her gün ömurden, ömür eskittiler
Hayatta hüzün aldılar, gözyaşı sattılar
Doyduk, Pakize, Elifkız
Çukurova son göçtü
Yazgılarına yenilip,
Gitmeliyiz bu şehirden
Bizleri doyuruyor,ama barındırmıyor dediler
Başka yarınları yaşamak istediler.
Pakize ana Tarsus'ta kaldı
Doyduk ana,Elifkız ana
Tarsus'u terk ettiler
İçlerinde ayrılık yarası
Gözlerinde sel kaldı
Doyduk, Pakize, Elifkız
Oy analar,oyy analar,can analar
Karatepenin tepesi, kara duman
Ömrün hazanında, yapraklar döküldü
Çok çalıştıkları, gurbete dönemediler
Doyduk, Pakize, Elifkız
Gün tükenirken, kenger kokulu topraklarına kavuştular
Vedasız gidişlerde, yol bitti
Hüyük te,efkâr tepesinde
Ağıtlar yakıldı, gözyaşları karamuk dallarına döküldü
Turnalar göçtü, güvercinler yasa geldi
Doyduk, Pakize, Elifkız (Elikız)
Evlatlarının elleriyle,
Albümlerden çıkardıkları
Tarsus hatırası fotoğrafları çerçevelere girdi.
26 Kasım 2016
Kemal Sarıkartal
Şair -Yazar