Muharrem amcam Sivas sigorta hastanesinde laburant memuru olarak çalışıyordu. Ebem (Baba annem)Döndü astım hastasıydı, amcam köye haber göndermiş anam Sivas'a gelsin onu doktorlara göstereyim.
Toprak evimizin en yaman yoksulluğunda bir heybeye,peynir,tarhana,kömbe,yufka ekmek koydular, ben 5-6 yaşlarındayım elimde bir kaç tane aşık vardı,aşıkları ebem elimden aldı heybe nin gözüne koydu ( Aşık; koyunların diz kapağında bulunan bir kemik,o tarihte biz çocukların oyuncağı)
Amcama bir gün önce geleceğimizin haberini gönderdiler 1958 yılının sonbaharında posta trenine ebemle beni bindirdiler, yaşlı bir kadın ve çocuk diye bize kompartımanda yer verdiler. O zamanlar trenler çok kalabalık oluyordu,en çok trenlerle yolculuk yapılıyordu...
Kompartımanda ebemin dizinde uyumuşum, Sivas'a geldiğimizde, ebem ter kokan saçlarımı öperek uyandırdı..
Siyah çeketli, kara gözlüklü bir adam ebeme ; Nene yardım edem dedi heğbeyi aldı trenden indi. Adam kayboldu, Sivas garı çok kalabalık amcamda kalabalık içinde bizi arıyor. Amcam sağa sola koştu adamı bulamadı.
Masal tadında ilk defa trene binmiştim, ağlamaya başladım gözlerim ağlamaya doymuyor,içimden sökülüp yaşlar geliyor hevesim kırıldı. Ebemde elleri böğründe ağlıyor...Sivas garında örselenmiş iki yürek.
Amcam adamı bulamadan geldi,üzülmeyin dedi. İstasyonun önünde bekleyen faytona bindik, kırbaç sesine, nal sesine kilit taşlarının sesi karıştı, Gökçebostan da amcamların evine geldik.
Eyy harami, eyy ruhu kirli adam,ey trenlerdeki yan kesici,dermansız kara kuru bir çocuğun gözyaşlarının vebalini nasıl vereceksin.
Güneş doğmadan kalkan güneş yüzlü mavi gözlü sarışın ihtiyar kadının gözyaşlarının hesabını nasıl vereceksin. O kadın bir Anadolu,o bir ana evladının evine elini boş gönderdin.!
O yaşlı bir ana hüzünlere sarıldı,onun merhametli yüreğini döğdün.
Serin ve karlı dağların eteğinde yoksulluğun pençesinde yoktan var eden bozkırların emektarı ninem
İçimde her zaman güzelliklerinle yaşayacaksın mavi gözlü ninem.
On yıl sonra Sivas'ta Atatürk ortaokulunda okumaya gittiğimde, istasyonda hep gözlerim o hırsız o insan müsveddesi adamı aradı, çocukluk isyanımı hep içimde tuttum, o yaratığın gölgesini görsem tanırdım..!
Bana Mustafa Kemal'in ismini veren dedem İbrahim'i zar zor hatırlıyorum. Anneannem Zeynep'i hiç bilmiyorum, çocukluğum Döndü ebemin kanatları altında geçti, üç güzel insan saygı değer büyüklerimin mezarları eskimişti, yeniden yaptırmak istedim. Elbette torunlarının hepsi yenilerlerdi,ama bana nasip oldu, manevi olarak huzura erdim. O değerli insanlar olmazsaydı bizlerde olmazdık. Işıklar içinde uyusunlar..
KemaL SARIKARTAL
AYNALI SANDIKTA BEKLEYEN ÖYKÜLER .