Çok uzun zaman oldu,
Yüreğimdeki sahipsiz cenazeyi kaldıralı,
Kan damlayarak verdim düşlerimi toprağa,
Öyle bağıra çağıra ağlayarak değil,
İçime içime damladı yokluğun,
Bugün yol kenarında oynayan çocuklara takıldı gözlerim,
Kulağına kirazdan küpeler yaptığım o günleri hatırladım,
İşte o an bir kez daha düğümlendi boğazıma,
Yanağına kondurduğum öpücükler,
Ey benim öz gardaşım sol yanım,
Gördünmü bak ?
Hayat sobeledi bizi en savunmasız anımızda,
Şimdi içimde her gün çanak-çömlek patlıyor biliyor musun?
Firari yüreğimi hangi şarkılara ihbar ettin?
Hangi faili meçhul sevdaları sicilime işledin de?
Her köşede pusu kuruyorlar göz bebeklerime,
Çocuklar söyledi kalemi mi kırmışlar,
Şiirlerime de yakalama emri çıkarmışlar,
Çıkarsınlar kimin umurunda ki?
Ben çoktan postaya verdim intihar mektuplarını,
Bir kaç güne ulaşır eline,
Zarfın içine kırmızı bir gökyüzü bıraktım,
En son o kalmış tı senden geriye,
Bu defa ben saklanıyorum yiğidom
Yaşayamadığım tüm heveslerim kaldı dünde,
Bil ki bundan sonra elma dersen ölümdeyim,
Armut dersen sürgünde.
Datcu abın….
