Sizi bilmem ama ben sözünün eri insanları seviyorum.
Böyle ağzı çok fazla süslü kelime yapmayan ama ağzından çıkan her kelimeyi bizzat uygulayan, söylemleriyle hareketleri bir olan insanları.
Gözünü budaktan sakınmayan,en ufak zorlukta mızmızlanmayan, kaçmayan, sevdiklerini satmayan, yarı yolda bırakmayanları.
Deniz feneri gibi herkese yanmayanları.
Tuttuğu ele, girdiği yüreğe sadık kalanları.
Her yeri ayrı oynamayanları.
Güven verip, verdiğin güvene kör olmayanları.
Şüphe yerine “o yaptıysa vardır bir bildiği” bilincinde olanları.
Küfrü ağzına yakıştırmayacak kadar edepli,nerede nasıl davranması gerektiğini bilecek kadar adaplı olanları.
Alçak gönüllü, tevazu sahibi,şefkat dolu olanları.
Sevmenin nimetine, sevilmenin kıymetine cesaretsizliği bulaştırmayanları.
Adam gibi adam, kadın gibi kadın değil de; insan gibi insan olanları.
“Hadi oradan, sende amma yaptın.
Nerede görülmüş tüm bu meziyetlerin tek bir yürekte barındığı.
Eğer kaldıysa bile kıyıda köşede, kilitlemiştir kendini kimsesizliğe” deme..
.”Gönül kendi gibi gönüle akar” derdi babam..
Eğer doğruysa anahtar senin elinde...güzel dostum