EYLÜL- CEVAT SARIKARTAL KİTABI

BABA 

O gün dramatik bir buluşma, acının ve sevincin kucaklaştığı bir duygu sağanağı vardı. Babamı defnetmişler. Nefesler sustu kalpler konuştu. Babam topraklarına kavuştu. Kavak ağaçlarının yüksek tepelerindeki mavi özgürlük şarkılarına karıştı. Çeşmedeki sular gözyaşı oldu. Bir garip yolcu geçti memleketin sokaklarından. Eyy zalim dünya,kurdun kuşun eşi dostu bir baba geçti. Hüzünlü bir aşkın mağrur insanı geçti. Ruhumuzdan siyaha bürünmüş ağıtlar geçti. Sokaklarına sevdalı bir aşık geçti. Dertlere kalbini açmış, divane makamının merhamet sevdalısı geçti. Gurbete ancak turnaları gönderebilen insan geçti. Yağmurlu sokaklardan, ışıltılı yüzlerden, ağlayan gözlerden siyaha gömülmüş bir Çaltepe geçti. Nefesler suskun,kalpler yorgun. Her şey lâl...

YÖN 

Kanayan bir yaranın acemisi miyim ? Hayalimde kurduğum düşlerin kırmızısında, gökyüzünde mavi bir kuş ağlamayı bilmediği yerde. Sonra bir yağmur geçiyor gözlerimizden. Islaklık içimize işliyor. Susuzluğun duraklarımda Kerbala. Aşka yollanıyorum, sanki Yemen'deyim, gidipte gelinmeyen yerde. Aradığım yok ayrılık yangınlarının cehenneminde. İhtimalimde yok. Bir kuş bile uçarken, yerlerde geziyorum sürüngenler gibi. Kaç renk uçtu gözlerimden. Dudaklarımdan kaç sevgili düştü. Daha ne kadar yaşarım bana veda fotoğrafının hiç bir zaman solmadığı, yön değiştirmediği yerde. Hatıralarda gözyaşıyım...  

PUSULA 

Geçiyor zaman. Yüreğimde vefasızlığın Turuva atları,içimde kırılan bohem bir yalnızlık. Dışım boyası dökülmüş Bremen mızıkacısının viran duruşu. Acılarım hıçkırıklarla sırları dökülmüş bir ayna. Gözleyemediklerim, ortada perişanlıklarım, acı bir gülümseme. Artık ağlamayıda becerebiliyorum. İkiyüzlü bir ayna kırıldı elimde.
Kocaman bir boşluk var,içimde yetişiyor en güzel acılar. Grinin ve siyahın yarıştığı bir arena.
Kış bitmiyor, içimdeki fırtınalardan kayboluyor renklerim. Bavulumu taşıyorum; kasırgaların, düşlerin en güzeli o,platonik bir makamın en üst katındayım, dilediği zaman gidebilirim. Zaten gelip gitme devrinde değilmiyiz ? Kimin ağlayacağının ne önemi var. Ben ağıttan bir pusula yaptım. Ben en çok sana baktım... 

Cevat SARIKARTAL-EYLÜL KITABI 

Kemal SARIKARTAL