Geçen Cuma akşamı yazacağım konu hakkında düşünürken, bir yandan da televizyon kanallarını zaping yaparak dolaşıyordum.
TRT Haber kanalında ?? Yol arkadaşım ? UŞAK ?? programı ilgimi çekti. O yörenin insanını ve yaşayış tarzını anlatan çekimiyle, gerçekten anlatımı ve de görselliği ile güzel bir programdı.
Artık her kanalda bir film, ya da evlilik programları. Biri bitiyor, diğeri başlıyor. Öyle ki, bunlara bağımlı hale gelmişiz. Sosyal aktiviteye bağlı ne gibi bir içeriğimiz var acaba, hayata dair? Tam tersine, boş vakitlerimizi boş boş öldürmekten başka ileriye geçemiyoruz?
Belgesel tarzındaki bu program, Uşak?ı tanıtan en çok da köylerini gelenek ve göreneklerini bunun yanı sıra doğasını anlatan kısa ve öz olarak içeriğiyle akıcı bir niteliğe sahipti. Manileri ve türküleriyle kadınlarımız, şimdilerde nadir olsa da halı tezgâhlarının başında ilmek ilmek emekle halı dokuyan, onlar ki Anadolu kadınıydı?
İlimiz ve Türkiye genelinde bayanlar olarak, el işine ağırlıklı bir milletiz. Eğer bizlere Milli Eğitim Bakanlığı ve Belediye tarafından bayanlara yönelik, kültür merkezleri açılsa. Halkımız bu fikre duyarsız kalmaz. İş ki böyle bir düşünceyi gündeme getirerek, fırsatlar yaratılabilsin bizler için.
Hep bir düzeyde yaşıyoruz hayatımızı, ne düşüncede ne de uygulamada değişime bir türlü ön ayak olamıyoruz. Haliyle zaman içinde hayatımız ve zaman aşımına uğrayan sorunlarımız yıpranıyor, kendi kayıtsızlığımız yüzünden. İpin ucunu bizler bu kadar kaçırdık mı acaba dersiniz?
Sivas?a yerleşmeden önce otuz seneye yakın Yalova? da kaldım. Ve orası Sivas?a nazaran küçüktür, ayrı yeten Gölcük depreminden büyük ölçüde etkilendiği halde. İş imkânı ve gelişim yönünden Sivas? tan daha aktif. Orada kaldığım yılların içinde, belediyenin bayanlara tanıdığı imkânlar ve bunun yanı sıra açtığı kültür merkezimiz vardı. El emeği göz nuru yaptığımız ürünlerimizin satışını da kendimiz yapıyorduk. Geçen sene Yalova?ya gittiğimde, halen merkezin açık olduğunu gördüm.
Böyle bir imkân Sivas? ta bayanlara niye tanınmasın. Hem Milli Eğitim Bakanlığı, hem de Belediye tarafından Şehrimiz ve halkımız için el birliğiyle, yürekten istense neler neler yapılmaz ki. Ah, bir gerçekten isteyebilsek!
Türkiye?miz her bir şehriyle, kendini bizlere anlatan ve tanıtan birçok özelliğe ve güzelliğe sahip, her bir köşesiyle. Geleneklerimizle ve göreneklerimizle bunun yanı sıra tarihi eserlerimizle, bizlerden kendine ilgi ve değer verilmesini bekliyor. Bu değerleri yaşatmakta bizlerin elinde ama işte nedense bunları hayata geçirmekte çok ihmalkârız. Kendimizi ve değerlerimizi ön plana çıkarma yönünden de maalesef pasif kalıyoruz.
İş arayıp da bulamayan, ev hanımlarımız ve genç kızlarımız aile bütçesine katkıda bulunmak isteyen birçok bayanlarımız var. Hele de Sivas?ta gün geçtikçe daralan iş imkânları sadece kadınlarımız açısından bir sorun değil. Erkeklerimiz içinde başlı başına tam bir sorun. Bu gidişat içinde bocalayan insanlarımız, işsizliğin girdabı içinde?
Televizyonda haber bültenlerinde sanki tek sorunumuz çözüm süreci diyerekten, PKK?yı konuşur olduk. Artık bununla yatıyor, bununla kalkıyoruz.
Düşünülmesi ve çare üretilmesi gereken asıl sorunumuz, işsizlik aldı başını gidiyor. Şehrimiz içinde bunca sorun ve onca sorun içinde bizler. İnsanın içine huzur salan düşüncelere, fikirlere o kadar ihtiyacımız var ki.
Unutmayalım ki, değişimden başka hiçbir şey devamlı değildir. Hayatta her zaman polyanna?cılık yok. Hepimizin hayatında inişli çıkışlı nice dönemler oluyor. İnsan kendini istediği gibi yansıtabilmeli ve söylemek istediklerini gönül rahatlığıyla ve inandığı haliyle söyleyebilmeli?