Dağlarda ! Yalnız
Bozkırın ortasında
Boz tarlanın karşısında
Selam verir
Bir arkadaş arar gibi
Uçsuz bucaksız kırlarda
Kuşların şarkısını dinler
Dalları, rüzgara ıslık çalar
Üzerinden es geçer, gözü yaşlı bulutlar
Yılları dürmüş gibi
Bir Asır dan fazla hayatı
Tek başına
Dağ başında mağrur durur
Soğukta üşür
Sıcakta kavrulur
Yinede, öfkesi yormaz onu.
Dağ başında,dumanlarla
Zaman ağacı
Sarı zamanları yıkar
Dağları dinler
Dağ nöbetcisi
Korunaksız yaşar
Dağlarda nefeslenir
Susuzluktan çatlar
Susuzluğuna rüzgar bekler
Sesi çıkmaz
Tikenli yüzüyle karşılar
Gölgesine sığınırız
Kanatlarına kuşlar tüner
Mayhoş meyveleriyle
Damaklarda,nefaset bırakır
Güz eşiğinde
Çocukların ceplerine düşer
İnsanlar namkör
Seni korumaz
Sevgi vermez
Ama, sen avuçlarına
Sarı, kırmızı boncuklar bırakırsın
Tikenli gülüşünle
Sen !
Köyümün gökleri kadar güzelsin
Sen, Bozkırımın bereketisin.
Köyüm Zerk'in karşısında,Bozarmut tren istasyonyonunun üst tarafında, tek başına yaşar, yıllarca tren yolcularına selama durdu, ben de yanına gittim kendisine selama durdum.
Kemal SARIKARTAL
Şair -Yazar