?Kudretli TANRIM deldiği boğazı hiç aç koyar mı? derdi anam MANUŞAK HATUN.
Günlük maişet kaygısı herkesin başındaydı.
Uzun uzun kavaklar ?yel? vurdukça gıcım gıcım gıcalar idi.
Bezirci Mahallesi´nde her millet vardı. Türk, Ermeni, Çerkez, Kürt daha nicesi.
SİVAS´ımız bunları ana gibi ?kundağa? sarar kucaklar idi.
Kimse kimseye ?gözünün üzerinde kaşın var? demez idi.
Herkes rızkı kavgasındaydı. Hatta herkes bir lokmasını bir diğeri ile bölüşürdü.
Bezirci Mahallesi büyüğü Fakı Ramazan Amca, ?yer damar damar insan kısım kısım? der idi.
Mahallede bir laf kavile gelince kim olursa olsun ?herkes dinince yargılansın? derdi.
HOŞGÖRÜ burada böylece başlar ve devam eder idi?
?Çerçilerin? biri gelir biri gider idi?
Hele ikindi vakti olunca, Bezirci Ahalisi sus pus olur ?Fakı Ramazan Amca´nın koygun koygun İKİNDİ EZANI okumasını? bekler idi. Tanrı Cennetine koymuştur ki bu nur yüzlü adam gibi ezan okuyan SİVAS havalisinde yok idi.
Hatta bir ERMENİ din büyüğü gelmiş ve bir hafta kalmış BEZİRCİ´de.
Fakı Ramazan Amcanın ezan okumasına hayran kalmış. Demiş ki ?burada fazla kalmayım gideyim yoksa bu KOCA KİŞİ Zadenin okuduğu EZAN beni ağlatacak´ demiş?
***
Sene 1950.
Ocağımızın battığı, evimize şivanlar düştüğü kara sene?
Bir haftadır hava kapalı idi zannımca.
ŞAHİN ABİMİN ?Katil KIZILIRMAK´ta? boğulmasına belki bir hafta var idi zannediyorum.
Sabahın köründe SİVAS´ın kadınları uyanır ?erlerini maişet teminine uğurlarlar, uşaklarını da doyururlar? idi.
Sonra süpürge ile sokağa kadar herkes kapısın önün süpürürler idi.
Garip ANAM da öyle eder idi.
Hava kapalı kasvetli idi. İnsanın içini daraltır idi.
Anam havaya bakıp bakıp? HAVA YİNE GAMLİ? derdi.
Rüzgar esse de hava açılmaz idi ?gamli? idi.
ŞAHİN AGABEYİM de boğulmasına birkaç gün kala hatırlarım ki ?usuhmuştu?.Oysa çok şeremet idi?
Akşam olunca babam bulduğu işten gelir. Koltuğu altında ?pırtı? da getirirdi.
Fakirdik, imkanlarımız yok tu kimsenin de yoktu amma mutlu idik.
Babam, agabeyim, anam bacılarım çok mutlu idik.
Anam, AĞABEYİM ŞAHİN ile yatardı.
Ona çok sarılır onu çok koklar idi. Bazen ben ve bacılarım kıskanır idi.
Ama sonra bildim ki Kudretli TANRIM onu alacak da anam sarılsın diye ona sevdirmişmiş.
Sabah olur Bezirci Mahallesinde hayat aynı devam ederdi.
Herkes fakirdi ama hiç kimse aç değildi. SİVAS insanı kimseyi aç komaz. Herkes ekmeğini bölüşür herkes eşit yaşardı. Tanrı buyruğu böyle idi?
Yine sabah kalktık, TANRI verdiği çorbamızı içtik. Anam yün yıkamak için KIZILIRMAK kenarındaki kaynak yerine gidecektik.
Anam çok sakinde, ben de ağabeyim de bacılarımda.
Anam yine dedi ki ?HAVA ne GAMLİ gene?
Gittik KIZILIRMAK yanına. Hava kapalı idi gene. Ağabeyim sularda yüzerken boğuldu.
Dizlerimizi döve döve eve getirdik. Mahalleli ağladı. TANRIYA yol verdik.
O günden sonra OCAĞIMIZDA kimse içinden gülemedi. Hep yas bağladık. Şiremiz aktı gitti?
Hele Anam Kemahlı Manuşak Hatun iflah olmadı.
Komşu kadınlar ile tepelere ?püren? toplamaya giderdi. Derler idi ki kadınlar ?ağlaya ağlaya hayrı kalmıyor.?
ANAM DİZLERİNİ döve döve ağlardı...
Koyunlar kuzuları için nasıl meler ya. ?Anam da mer mer melerdi Şahin Şahin? diye?
Günler geçer anam unutmazdı. Bana bile ?ŞAHİN? diye seslenirdi.
Çok zamanda biz uyunca anam ?sofaya? çıkar ağlardı. Ben uyanır yanına varır sarılırdım.Ben de ağlardım ve şuan da bu yazıyı yazarken ağlıyorum?
Ama bildim ki Anam TANRI´ya hiç isyan eylemedi. TANRI´ya çok bağlı idi
Amma anamın ölene değin ?ELİ KOYNUNDA? kaldı.
Evin yamacındaki selvilere kargalar yuva yapıp yavrularına yiyecek taşısalar anam ağlardı.
ŞAHİN isimli bir çocuk görse öper ağlar idi?Mahlede bir cenaze olsa ilkin anam ağlar idi?
(SİVASLI hemşerilerim gene beni ağlattınız.Siz bu mektubu okur iken hava yine gamli burada ben ağlıyorum. Şu Kocamış KİRKOR hemşeriniz, hepinize sevgi saygılar yolluyorum AMERİKA´dan. Küçüklerin gözlerinden öpüyorum, hanım evlatlarımın hatırlarını sual ediyorum?)
