YILDIZLAR

Ne kadar oldu bilmiyorum şöyle gökyüzüne bakıp yıldızları seyretmeyeli. Kaç zaman oldu bilmem bir yaz akşamında sırt üstü yatıp yıldızlara bakıp gülümsemeyeli. Dünyanın telaşından sıyrılıp sadece öteleri düşünürken gözlerime yıldız çekip derine dalmayalı. Yaylada kaldığımız günlerdeki gibi o gecenin serin yellerinin şarkısına yıldızları ortak etmeyeli. Saba rüzgarlarının insanı mest eden dokunuşlarına yıldızlarla katılmayalı. Dağlar dile gelse de o gecenin zifiri karanlığında, minik bir kuzu sesinde, yıldızları aramayı anlatsa. Yıldızlar anlatsa kulakları sağır eden hayallerimin sessiz çığlıklarını. Hayallerimin neşvesi bir bir beni kuşatırken bir garibanın fukara edasıyla nasıl sevindiğini. Bir muhabbet tablosu gibi yüzümde oluşan mutluğun gökte yıldızlar ile nasıl uyum sağladığını anlatsa Burada bulamadığım şu dostlar meclisini kim anlatsa; ay mı yoksa yıldızlar mı? Kimin hanesine düşer ağıtlarla bir yıldız ışığında arayıp bulamadığım yarenler. Canı gönülden sevip aşk ile özlem beslediğim yerde ve bir o kadar da uzakta bıraktığım onlar ki bir Ebubekir gibi sadık, Ömer gibi adaletli, Osman gibi haya sahibi, ilim kapısı Ali gibi dostlarımı. Sevmenin menfaat ile olmadığını gösteren dünyalık değil ahretlik olan güzel dostları Onlar ki gökyüzündeki yıldızların kıskandığı; yerdeki yıldızlar. Söyler misiniz onların hasretine nasıl dayanılır? Bunlarla beni ayırıp da beni kendi ile baş başa bırakan şu gökyüzündeki yıldızlar anlatsa; toprağı altın olan şehre gidip, kendi memleketine sürgün olmanın yürek yakan acısını. Kendi kendine yabancı olmanın ne kadar acı ve kederli bir yalnızlık olduğunu. Şimdi yıldızlara bakıp en başa dönmenin buruk sancısını taşıyorum. Hani yol gösteren hani yolcuların bakıp yol bulduğu şu yıldızlar neredeler şimdi. Nerede o akşamın güzelliğini ve gecenin en karanlık anında aslında bir ışık bir ümit olduğunu gösteren yıldızlar. Ağlamayı kendine mihenk edinmişlere ötelerden haber getiren dost, yaren bulamayanlara bakıp ?la tahzen inne maane? diyen yıldızlar. Kaybetmek kolay kazanmak zor derler. Şimdi onca kaybolan yarenlere karşı elimde bir yıldızlar kaldı. Bazen neden yıldız diye soruyorum ama cevabını bir türlü veremiyorum. Belki onlar ihanetin ne demek olduğunu bilmiyorlardır o yüzden onları dost edinmişimdir diyorum. İçimde beslediğim özlemime belki de bir ışık olurlar diye bekliyorum. Şaşkın halime bir yol gösterirler diye umut besliyorum bu beden kafesinde. Ama ne olursa olsun yıldızlar bir başka sevilmeli. Onlar ki gecenin yol gösteren kandilleri. Sahi unutmadan Sivas`ta gökyüzünde yıldız var mı hiç dikkat ettiniz mi?