ÜÇ ANA

Az yemekli,bol ekmekli bir odada yaşarken
Lastik ayakkabılarla yollara düştüler 
Dertlerini böle,böle kara tren de öyküler anlatarak
Kaderleri aynı,kederleri aynı idi
Doyduk, Pakize, Elifkız

Gün doğduğunda,köksaldığı toprağına sığamayan
Gün batımında,Tarsus'ta öpülen yalnızlıklar
Koygun türkülerle,  gurbete hapsoluş 
Bitmeyen göçün, kalp acıtan hikayesi 
Doyduk, Pakize, Elifkız 

Göç;dün, evelsi gün, hem yarin
Teneke mahallesinin,kargılı odalarında 
Umutlar, hayeller, trajedilerle, yok oluş 
Çaresiz, yalnız, eksik ve kırgın yürekler 
Doyduk, Pakize,  Elifkız 

20 çocuğun rızkı için, varsıl evlerinde
Temizlikçi, çamaşırcı, bulaşıkçı idiler 
Azarlandılar, horlandılar 
Yoksulluk,bizim alınyazımız dediler.
Yılmadılar 
Hep garip,kendilerini yalnız hissettiler el kapılarında 
Doyduk,  Pakize,  Elifkız 

Ömrün çoğunu,yalnız yaşadılar, kocadan yetim
Sarılmaları eksik kaldı 
Zamana sığamadılar 
Ani vedalarda,umutları ağır yaralı kaldı  
Yaşıyorlardı, eski hatıraları sessizce 
Tüttürülmüş karanlıkta son kor parçasıydılar 
Günlerine, bitmez geceleri kattılar 
Her gün ömurden, ömür eskittiler 
Hayatta hüzün aldılar, gözyaşı sattılar 
Doyduk, Pakize,  Elifkız 

Çukurova son göçtü 
Yazgılarına yenilip,  
Gitmeliyiz bu şehirden
Bizleri doyuruyor,ama barındırmıyor dediler 
Başka yarınları yaşamak istediler.
Pakize ana Tarsus'ta kaldı 
Doyduk ana,Elifkız ana
Tarsus'u terk ettiler 
İçlerinde ayrılık yarası 
Gözlerinde sel kaldı 
Doyduk,  Pakize,  Elifkız 

Oy analar,oyy analar,can analar 
Karatepenin tepesi, kara duman
Ömrün hazanında, yapraklar döküldü 
Çok çalıştıkları, gurbete dönemediler 
Doyduk,  Pakize,  Elifkız 

Gün tükenirken, kenger kokulu topraklarına kavuştular
Vedasız gidişlerde, yol bitti 
Hüyük te,efkâr tepesinde
Ağıtlar yakıldı, gözyaşları karamuk dallarına döküldü 
Turnalar göçtü, güvercinler yasa geldi
Doyduk, Pakize,  Elifkız (Elikız)

Evlatlarının elleriyle,
Albümlerden çıkardıkları 
Tarsus hatırası fotoğrafları çerçevelere girdi.

26 Kasım 2016
Kemal Sarıkartal 
Şair -Yazar