TERK ETMEK

Herkes her şeyi terkedilme hakkına sahiptir. Kimi sevgilisini, işini, evini, yaşadığı şehri

Peki biz neyi terk ediyoruz hiç düşündünüz mü? Kimsenin bir fikri yok sanırım.. Ben hatırlatayım;

Bizler aile ve toplum ahlakımızı terk ediyoruz farkına varmadan yâda varsakta farkına umursamadan. Sabah öğlen akşam birileri damardan enjekte yoluyla yavaş yavaş kaybettiriyor bize benliğimizi... Kim mi kimler mi hangi güç hangi teşkilat ?

Düşündük mü ,düşünme çabamız oldu mu ? Hiç biri değil...

      Aradığımız evimizin içinde yediden yetmişe bizi esir alan dünün siyah beyaz üstü dantelli masum kutusu iken bugün lcd , led tv olarak evimizin en güzel köşesinde, sabah kadın programları, öğlene yerli yabancı aşk entrika dolu diziler, akşam paparazi programları...

Ve bunlarla bağlantılı bizim kültürümüze aile anlayışımıza hiçte uygun olmayan programlar.

      Mutfakta bir tv Salonda tv Çocuk odasında tv.

Kulağıma teknoloji kötümü, koymayalım mı evimize diye serzenişte bulunanların sesleri Gelmekte, elbette ki teknoloji güzel ve yararlı lakin biz neden ise hep aykırı taraflarını alıyoruz. Ben iddia ediyorum tv dizlerini takip etmekten yemeği ocakta yakanlar hatta ve hata yapmayı unutanlar yok mu...

Okula giden çoğunu apar topar hazırladım mı hazırladım işte laflarıyla vicdanlarını rahatlatıp çocuğunu okula yollayan anneler.

       Maçın karşısından ayrılmayıp gözlerini odaklayan babalar ve bacağına minik elleri ile dokunan ??baba bak bunu ben yaptım ??sözünü doksan dakika tekrarlayan çocuklar yok mu? Yok diyebilecek miyiz?..

        Bir kutunun kölesi olan bir devrede yaşamak aslında şöyle bir düşündüğümüzde acı ama gerçek değil mi? Teknoloji olmalı tabiki dizide maçta diğer programlarda izlenmeli ama EFENDİ olarak KÖLE olarak değil...