LEYLA YA MEKTUP

LEYLA YA MEKTUP

LEYLA YA MEKTUP

?Felek çakmağını üstüme çaktı

Beni bir onulmaz derde bıraktı

Vücudum şehrini odlara yaktı

Yandım ateşine su Leyla Leyla

 

Felek kemendini eyledi çengel

Yare varam diyom koymuyor engel

Ölürsem sevdiğim üstüme sen gel

Çeşmin yaşı ile yu Leyla Leyla?

(Erzurumlu Emrah)

Ey bana kendisine her baktığımda beni nice sevdalara taşıyan yarim;

Günler geçtikçe hasretin çoğalıyor. İçimde volkanlar oluşmaya başladı. Dışımda kutupların buzulu var. Ağıtlarım figanla gittikçe çoğalıyor. Gayrı gözümde yaş bitti kan ağlamaya başladım. Sevdam gün geçtikçe büyüyor. Senden uzakta seni bu kadar sevebileceğim aklıma dahi gelmezdi. Oysa ben seni özledikçe sevdamın büyüklüğünü anlıyorum. Bilmem ki ne etmeli bu sevdayı. Hangi gönle salmalı nereye koymalı. Hangi ateşe atmalı ki yakıp tüketen bu hasretin kendisi de küle dönüp sona ersin. Yalnızlığım gitgide artıyor. Koca bir şehirde seni özledikçe daha da yalnız kalmaya başladım. Bazen diyorum ki keşke sen yanımda olsaydın sonra vazgeçiyorum aklıma yanımda olsan belki seni bu kadar sevmezdim diyorum. Belki sende burada benimle olsan bıkardın. Olur ya belki sende bazıları gibi değişir hatta beni sevmekten vazgeçerdin. Olsun yine de her şeye rağmen senin yanımda olmanı çok isterdim çünkü cemalin bana beni unuttururdu. Olsaydın yanımda, beni mecnun eder ve ben de gelen tüm dertlere güler geçerdim. Her yazman da hala bir dost bulamadın mı diyorsun; Şunu bil ki kimse senin yerini tutamıyor. Kimi dost bilsem en acı sözlerle beni zehirliyor. Ben iyi söylesem onlar kötü anlıyor. Onlar iyi diye bir şey bilmiyorlar ya da onların dillerinden bu aciz anlamıyor. Artık öyle bir oldum ki kendimi görüp onların bakışlarından bile yaralanıyorum. Biliyorum yine kızacaksın bana; iyi düşünmüyorum, karalar bağlıyorum diye. Ama sensiz olmuyor, yokluğunda tüm renkler siyah Leyla. Her söylenen söz kurşun olup öldürüyor beni. Yokluğunda harabe gibiyim beynimde baykuşlar ötüyor. Hani geçenlerde sormuştun ya ne yapıyorsun koca şehirde yalnız mı kalınır diye ben cevap verememiştim şimdi söyleyeyim ne yaptığımı; kimselere bir şey söyleyemiyorum. Olur ya onların sözleri tavırları gibi kelimelerimin ve yaşayışımın bir kurşun olmasından korkuyorum. Başımı önüme alıp boş kaldırımlarda sessiz sedasız dolaşıyorum. Leyla bahar geldi diyorlar ama senden ayrıldıktan sonra gönlüm kışa döndü. Oysa seninleyken hep bahardı. Hatta en uzakta olanlar bile yanımda olurdu. Sen bakışlarınla beni buralara getirirdin. Gurbetten sılaya geldim geleli gurbeti içime hapsettim. Ne yaren, ne eş ne dost var burada. Küçük hesapların peşinde koşup sana olan bu içimdeki sevgiyi kendilerine düşman addediyorlar. Olsun alıştım ve onlar beni sana daha çok bağladı ve biliyor musun gayrı söz verdim kendime senden gayrı hiç bir şey düşünmeyeceğim. Çünkü senin kadar hiç biri de önemli değil. Zaten şu sıralar kendimi seninle meşgul edip kendimi dahi unutuyorum. Ben kendimi sende unutuyorum ama ne olur sendeki beni, sen unutma Leyla...

Anahtar Kelimeler: 0