İSYAN

Baştan savma bir alışkanlık seninkisi

Her anın kuma dökülmüş kum saati

Zemberekler zamana isyanda

Yol ayrımında

El yordamıyla bulduğumuz nefes

Kırık dökük yaşamların avuntusu

Üstümüze bir kış düşmemişti daha

Üstelik bahar kovulmuştu

Tabiat ananın bahçesinden

Bir eşkıyayım Alamut?ta,

Sen Babil?in bağlarını düşleyen

Amyitis özentisi

Nereye baktığın bilinmez karartılmış gözlüklerle

Ayıklarken dünyayı

Ben gözlerini görme telaşındayım

Cebindeki eski kimliğinin gölgesinde.

İsyandır bu

Hücrelere sıkışmış beynimde is bırakan

İsyandır

İsi yalnız beni karartan