ALIÇ AĞACI

Dağlarda ! Yalnız 
Bozkırın ortasında 
Boz tarlanın karşısında 
Selam verir 
Bir arkadaş arar gibi

Uçsuz bucaksız kırlarda 
Kuşların şarkısını dinler 
Dalları, rüzgara ıslık çalar 
Üzerinden es geçer, gözü yaşlı bulutlar

Yılları dürmüş gibi 
Bir Asır dan fazla hayatı 
Tek başına 
Dağ başında mağrur durur 
Soğukta üşür 
Sıcakta kavrulur 
Yinede, öfkesi yormaz onu.

Dağ başında,dumanlarla 
Zaman ağacı 
Sarı zamanları yıkar 
Dağları dinler 
Dağ nöbetcisi 
Korunaksız yaşar

Dağlarda nefeslenir 
Susuzluktan çatlar 
Susuzluğuna rüzgar bekler 
Sesi çıkmaz 
Tikenli yüzüyle karşılar

Gölgesine sığınırız 
Kanatlarına kuşlar tüner 
Mayhoş meyveleriyle 
Damaklarda,nefaset bırakır 
Güz eşiğinde 
Çocukların ceplerine düşer

İnsanlar namkör 
Seni korumaz 
Sevgi vermez 
Ama, sen avuçlarına 
Sarı, kırmızı boncuklar bırakırsın 
Tikenli gülüşünle

Sen !
Köyümün gökleri kadar güzelsin 
Sen, Bozkırımın bereketisin.

Köyüm Zerk'in karşısında,Bozarmut tren istasyonyonunun üst tarafında, tek başına yaşar, yıllarca tren yolcularına selama durdu, ben de yanına gittim kendisine selama durdum.

Kemal SARIKARTAL 
Şair -Yazar