Dile kolay 30 yıldır bu ülkenin topraklarında terörle mücadele adı altında verilen bir savaş var. Düşman belli olduğunda atılacak adımlar kolay da karşımızda ki düşmanın adı var ama o düşmanın içinde kimler var belli değil. Çünkü herkesçe malumdur ki, örgüt lejyoner havasında parayı bastıranın çıkarlarını savunuyor her zaman. Söylemlerinde Kürt milliyetçiliği olsa da bunun lafta kaldığı ortada. Sağ-sol çatışmasının ayyuka çıktığı ve darbeyle sonuçlanan olaylar sonrası ortam sakin ve sessizleşince birden bire bu örgüt çıktı piyasaya. Bazıları 3-5 çapulcu diye niteledi ama 30 yıl boyunca bunların ne çalı bitti ne de çaputu. Biz her daim büyük bir devletiz tartışmasız ama bu çıbanı da basitleştirip, küçük göstermek süreç boyunca gereken ciddi adımların atılmamasına neden oldu anlaşılan. Devlet varlığını en çok insanların yaşadığı alanlarda hissettirdi ve teröre bölge insanının destek verdiği algısı oluştuğundan insanlar kendi topraklarından sökülüp göçe zorlandı. Devletin sevapları kadar günahları da vardı aslında ama biz her şeyi düzgün ve doğru yaptığımızı düşündük,hep sevap hanesini gördük ve buna inandık, inandırıldık.
Terörist başı yakaladığında daha doğrusu Amerika tarafından bize hediye edildiğinde herkes asılacak diye düşündü ama asılmaması şartıyla teslim edildiğini çok sonraları öğrendik. Bütün hesaplar sandıktan daha güçlü çıkmak için yapıldığından anlaşma toplumdan gizlenmişti ama yıllar sonra sanki o anlaşma hiç yokmuş gibi davranılıp meydanlarda yağlı urganlar sallandırılıp duruldu. Neyse süreci ve hikayeyi biliyorsunuz zaten.
Açılım süreci istenilen sonucu vermediğinden son dönemlerde ki çalışmaları görüyoruz bol bol haberlerde. Devletin kurumları İmralıyla görüşüp dağdakilerin ikna edilmesine çalışıyor ve amaç belli, terörü bitirmek. İtirazlar yükseliyor haliyle, devlet teröristle pazarlık yapar mı diye? Birkaç soru da biz ekleyelim ama altına da birkaç not düşüp konuyu genişletelim?
- Terörü silahlı mücadeleyle mi sonlandırmak en doğrusu?
30 yıl boyunca silahlı mücadele yapıldı ve hangi aşamada olduğumuz belli. Sınırlarımız içindeki grupları çökertemiyor, hem sınır içinde ki bazı bölgelere hem de sınır dışında ki Kandil Dağı gibi bölgelere operasyon yapsakta sonuç alamıyoruz. Çünkü bölgede görev yapmış emekli askerlerimizin dediği gibi, oralar sarp bölgeler ve biz giremiyoruz. İşin garibi o sarp bölgelere biz giremiyoruz, teröristler girip çıkıyor ve biz sadece izliyoruz. Ya bizim silahlı mücadelede bir eksiklik var ya da ortak çıkarlar kesiştiğinden terörün bitmesi bazılarının işine gelmiyor.
- Terörün sonlandırılması için kiminle diyalog kurmalı?
Aslında bunun cevabı belli. Şöyle ki yıllarca çeşitli kereler devlet terörist başına adam gönderdi ve pazarlıklar yaptı hatta İmralıya hapsedildiğinde de sürekli birileri devlet adına gitti geldi ve sorun çözülmeye çalışıldı. Şimdi bu kadar tepki toplamasının birkaç nedeni olabilir. Terör biterse bundan nemalanan gruplar ciddi bir kayıp yaşayacak. Hatta terörün bitmesi bu ülkenin kaynaklarının yatırımlara dönüşmesine ve bölgede çok daha güçlü bir ülke olunmasına neden olacak ki bu gücü istemeyen dünya üzerinde çok fazla ülke var.
- Bu görüşmeler şehitlere saygısızlık mı?
Şehitlerimize saygısızlık yapılıyor diyenlere sormazlar mı, size teslim edildiğinde idam etmeyişiniz en büyük saygısızlık değil mi? ALLAH şehitlerimize rahmet eylesin. Keşke herkes onlar kadar bu toprakları sevebilip, canlarından vazgeçebilselerdi. Gerçi sanal alemde yazılanlara bakılırsa herkes sıraya giriyor bölgede çatışmak için ama gel gör ki iş askerliğe gitmeye gelince bahanelere sığınmak nedense abes olmuyor.
- Akil adamlar doğru bir hamle mi?
Birçok etnik kimlikten oluşan bir ülkeyiz ama birbirimizi anlama konusunda sınıfta kalıyoruz. Bizi tek çatı altına toplayan unsur bu vatanın toprağı. 63 kişinin içinde sanatçısı var, yazarı var, bilim insanı var, sanayicisi var. Kimlik tartışmasına girdiğini iddia edenler mesela Yılmaz Erdoğan izlemiyor mu? Erdoğan?ın kürt kimliğini inkar edebilir miyiz. Ya da yine 63 kişinin içinde olan Ermeni vatandaşlarımızın yazılarını, sanatlarını ya da üretimlerini kullanmıyor muyuz. Yani işin özü, silahla 30 yıldır çözemediğimiz sorunu birde bu çalışmalarla sonuçlandırmayı deneyelim. Merak etmeyin hükümetler değişir ama devlet asla değişmez yani devlet baktı o kadar çabaya rağmen bu terör bitmiyor yine silahıyla mücadele eder keza devlet teröriste silah bırakacaksın diyor, biz silah bırakacağız demiyor.
Sürecin nasıl sonuçlanacağını hep beraber göreceğiz. Tabi ki bu yazıdan dolayı birçoklarınız bana kızacak, hakkaniyetiniz var. Ama sağlıklı düşünmek lazım. Keza hepimiz gayet rahat yaşıyor ve günümüzü sorunlardan uzak devam ettiriyoruz. Terörün bitmesini isteyenler en çok evlatlarını askere gönderen analarımızdır. Ne o analar gözyaşı döksün ne de biz her şehit cenazesinde kardeşlerimize, ağabeylerimize, babalarımıza yanalım, vesselam.
