KALBİMDE HİCRET VAR?

Yokluğunu yaşıyorum, senli ve sensiz suskunlukların içinde tuhaf bir teslim oluş çözüldükçe kördüğüm oluyorum adeta. Kimse yalnızlığı benim kadar sevemez.  Yaşadıklarımın anlam kazanması için direniyorum. Beraber çoğalalım diye. Sonsuza kadar sen olmak için ödediğim hatta ödeyeceğim BEDELLER çok ağırda olsa ÖLÜMDEN öte yol mu var..?

Ben hazırım senle senin için ölmeye. Benim gerçeğim sensin ebediyen de öyle kalacaksın? Tek başıma bırakıldığımda susuyorsam sen aldırma bu susuşum ONURUMDANDIR.

Seni sende seviyorum. Bir bebeğin yüzünde ki masumiyeti  kadar duru. Şevkâtle saran, sarmalayan,  kundaklayan ana yüreğinin  merhametince de sonsuz.

            Geçmişe dönüp baktığında beni sana hatırlatan bir tek kelebek kalacak kırık kanatlarıyla. Işığa doğru uçarken mutlu olmak adına. Her kanat çırpışında tükettiği o bir günlük ömrün de. sana ulaşamasa da o yolda nefes tüketerek . Esirgenen o  sevgiyi taşımaktan yorgun,  bitap düşmüş  bedenini bıraktığın da avuçlarına. Çok geç kalınmış pişmanlıklar duyacaksın.  Şu uzun kara gecelerin acımasız sefilliğine aldırmadan bir sonraki güneşin doğuşunu bekleyeceksin.

Oysa ki hiç bir alın yazım senin kadar yakışmadı. Hasrete prangalı yürek olmaktan başka bir işe de yaramadım zaten. Zamansız yerde mekansız yerde karşılaştık. Vurdum duymaz oldu. Feryatlarıma aldırmadı. Hayat yolculuğun da yapa yalnız bıraktı yaralı bir kalple. Tıpkı adı ile başlayıp da adıyla bitiremediğim boğazımda düğüm düğüm cümleler gibi. Yarım bıraktı.

Her defasında esir düştüm şu imkansızlığa. Kendime bile ıspatlayamadığım sevgimi , sana da ispat edemedim. Gözlerin de dinlendirdiğim ömrümü. Yokluğunda bile sevdim. Benim kırgınlığım sadece KADER?in  İNSAFSIZ?lığına. Seni bekleyenleri bekletme hadi git.  Git ki?! Gittiğin kapıdan ölüm benim  için girsin içeri. Beni daha fazla yormadan?

ACIDIĞIN için merhamet gösterme. Öylesine konuşma benimle. Öylesine susturma beni. Öylesine ağlatmaaa. Veya geleceksen ADAM gibi gel tükenmeden?

SUSMUS olsa da yüreğim bir an olsun inancını yitirmedi.  Masal gibi bir varsın bir yoksun. Ne  peri kızı var, nede beyaz atlı prensi. Yasaksın  bütün yolları kapadın sana giden NEDEN?...  O kadar mı kötüyüm, o kadar mı çirkinim. O kadar mı değersizim. Sana uzanmak istedikçe bana hep uzak oluyordun. Bu Kaçmaların NEDEN?? Cümlelerim kısaldı. Duygularım gururlu, hüzünler beni özlemiş gelseydin, gel deseydin sana koşacaktım. Bana GEL demedin ey sevgili NEDEN??

Yüreğime henüz söyleyemedim gitmek istediğini. İsyanlı sukutlara vurmasın kendini diye.sevdayı soluyan yürekler olamadık. Boş ver bee  sevgili bundan sonra daha ne değişir ki. Uzak yollarlardan gelen buğulu sesin çok içimi acıtıyor. Yudum yudum seni yaşayamadıktan sonra neye yarar ki varlığım. Bu nefsimin artık adam olma zamanı geldi.

Hesapsızca geldiğim şu fani dünyadan borçlarımla gidiyorum. Bir dokunuştur kanayan hicran yaralarımla geceleri başucunda nöbet tuttuğum sabırları ekledim. Sakın ağlama ardımdan. Bilirsin ki sükutla çıkılır AŞK semalarına. Bir sonraki adımı sakın boşluk sanma MEVLAYA varıştır. Sevgiliye ulaşıyorum.

Beklemediğin bir anda gidivereceğim bir veda bile etmeden sessiz sedasız?

            Yenildim?

Yenildim sana?

Yenildim kadere?

            Yenildim hayata?

Yenildim yokluğa?

Mahşer günü sevdiklerine kavuşmak için bekler ya ölüler. Bende MAHŞERİMİ bekliyorum.

?VUR? ma  diyorum .

?AL?  bu can senin esirin.

Nerede, nasıl  biterse bitsin bendeki ömür. Bir musallalık saltanata talibim. Hayallerim, umutlarım,sevdalarım gibi darmadağın şimdi.mutluluğa gülümseyemedim nedense. İnsanin yüreğine yerleştiyse  acı yalnızlık.  MEVLASINI o büyük sevgiliyi özlemiş demektir.  MEVLAMA sığınıyorum uykusuz sabahladığım sabahların serin seherin de .

ACI ile kıvranırken çok YALNIZIM.

AL BENİ YANINA RABBİM? KALBİMDE HİCRET VAR?

HASRETİMSİN  Artık  VUSLAT için yolculuğa hazırım.